ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ

Περιγραφή:

Κωμωδία του Μολιέρου
Στην πρώτη σκηνοθεσία του για το Εθνικό, ο Χειλάκης καταπιάνεται με την πασίγνωστη κωμωδία που μιλά για τον έρωτα, την υποκρισία και το θάνατο μέσα από τη ζωή ενός διεφθαρμένου ευγενούς που υποκρίνεται τον ευσεβή προκαλώντας τη θεία Δίκη
  

Συντελεστές :
 
Σκηνοθ.: Αιμ. Χειλάκης. Ερμηνεύουν: Αιμ. Χειλάκης, Γ. Μπέζος, Αθ. Μαξίμου, Απ. Πελεκάνος, Τ. Τσεμπερλίδης. Μετάφρ.: Κ. Φοντούκης. Σκην.-κοστ.: 'Αγγ. Μέντης. Κίνηση: Αμ. Μπένετ. Μουσ.: Τ. Μούσσας. Φωτ.: Λ. Παυλόπουλος

Θέατρο :

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Αγ. Κων/νου 22-24, κέντρο (Ομόνοια) ,2105288170,2103305074,2107234567 Απόγ: 14, 28/2, 3, 6, 13, 17, 27, 28/3, 5 μ.μ. Βραδ: 11, 12, 13, 24, 27/2, 7, 10, 14, 17, 20, 21, 24/3, 9 μ.μ. € 26, 23, 15, φοιτ.: € 13, κάθε Πέμ. € 13.

ΚΡΙΤΙΚΗ :

Μόλις βγήκα από το θέατρο και νοιώθω πραγματικά ερωτευμένη.
Ερωτευμένη με μία παράσταση που ειλικρινά δεν περίμενα να δώ όταν πριν ξεκινήσει το έργο λίγες ώρες νωρίτερα.
Φυσικά το έργο είναι κλασσικό και άρα η επιτυχία του ήταν αναμενόμενη. Οι ερμηνίες όλών των ηθοποιών καταπληκτικές με πρώτο και βασικό συντελεστή τον αξεπέραστο κύριο Μπέζο. Τα σκηνικά και τα κουστούμια αντάξια μιας παράστασης του Εθνικού Θεάτρου. Το τραγούδι του τέλους "Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι", ένα ποίημα του Κώστα Ουράνη μελοποιημένο από τα Διάφανα Κρίνα , δεμένο με το όλο έργο σαν να είχε επιλεχθεί από τον ίδιο τον Μολιέρο.
Όμως εκεί που η παράσταση έδωσε &39;&39;κυριολεκτικά τα ρέστα&39;&39; είναι στην μοναδική σκηνοθεσία του κυρίου Αιμίλιου Χειλάκη. Αν και θα μπορούσες να την πείς ως σκηνοθεσία extreme σε κάποια σημεία , εντούτοις ήταν ότι χρειαζόταν το συγκεκριμένο έργο όχι μόνο για να διανύσει τα 350 χρόνια από την δημιουργία του μέχρι σήμερα , αλλά και για να ενώσει σε ένα ενιαίο μοναδικό σύνολο, την αρχαία ελληνική θεατρική παράδοση, το ευρωπαικό αναγεννησιακό θέατρο και τις πλέον σύγχρονες εναλλακτικές διεθνείς θεατρικές δημιουργίες.
Όμως εσώτερος και απώτερος στόχος της όλης σκηνοθετικής προσπάθειας του κου Χειλάκη θεωρώ, κι ας με συγχωρήσει ο ίδιος αν κάνω λάθος, ότι ήταν να τονίσει, να χρωματίσει και να προβάλλει μέσα από την παράσταση όλα τα νοήματα και τους προβληματισμούς που ο συγγραφέας Μολιέρος είχε κατα νου όταν έγραφε και παρουσίαζε για πρώτη φορά αυτό το έργο στην σκηνή πριν 350 χρόνια.
'Αλλωστε και το γεγονός ότι έπαιξε ο ίδιος ο σκηνοθέτης τον ρόλο του Σγκαναρέλ όπως είχε κάνει αρχικά και ο ίδιος ο Μολιέρος οδηγεί σε αυτό ακριβώς το συμπέρασμα.
Και όσον αφορά εμένα τουλάχιστον ο σκοπός του σκηνοθέτη πέτυχε απόλυτα.
Το μυαλό μου άδειασε από όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που με βασάνιζαν μέχρι πριν λίγες ώρες και γέμισε με τις εικόνες , τις λέξεις, τις ιδέες, και τα ερωτήματα των ηρώων του έργου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα απ΄την καρδιά μου στο Εθνικό μας Θέατρο που ανέβασε μια τέτοια παράσταση!!!!!!!