ΕΡΓΟ
Κοινωνικό του Χόρντι Γκαλθεράν.
Τέσσερις υποψήφιοι για μια διευθυντική θέση υποβάλλονται σε μια σαδιστικά μεθοδευμένη συνέντευξη. Περσινή επιτυχία του Θεάτρου Τέχνης, φιλική προς το ευρύ κοινό, σε μια προσεγμένη και ζωντανή παράσταση δυνατών ερμηνειών
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθ.: Δ. Χρονόπουλος. Ερμηνεύουν: Γ. Καραμίχος, Π. Λαγούτης, Χρ. Σαπουντζής, Β. Παπαδοπούλου. Μετάφρ.: Γ. Καραμίχος, Μ. Τσατσαρώνη. Σκην.-κοστ.: Γ. Γαβαλάς. Φωτ.: Λ. Παυλόπουλος.
ΚΡΙΤΙΚΗ
Πραγματικά πολύ καλή παράσταση που αξίζει να την δούμε όλοι μας . Όχι μόνο για τις καταπληκτικές ερμηνείες όλων (πραγματικά ήταν και οι 4 ερμηνευτές τόσο καλοί που αν ξεχωρίσω κάποιον θα είναι αδικία για τους υπόλοιπους), και για την πολύ καλοπροσεγμένη σκηνοθεσία αλλά και γιατί είναι ένα έργο που εκφράζει απόλυτα τις σημερινές συνθήκες εργασίας . Που δείχνει , το πόσο χαμηλά μπορεί να δεχτεί να ξεπέσει ένας άνθρωπος για να κερδίσει μια πολυπόθητη θέση εργασίας και το πόσο εύκολα μπορεί ένας εργοδότης να 'ξεχάσει' ότι δεν προσλαμβάνει εξάρτημα για την μηχανή του αλλά άνθρωπο και να τον υποβάλλει στα ίδια stress test που υποβάλλουμε σήμερα π.χ. τα μπουζί , τους αερόσακκους και τα τακάκια των φρένων.
Και αυτό που κάνει ακόμα πιο τέλεια την παράσταση είναι το γεγονός ότι ενώ σχεδόν αγγίζει την πραγματικότητα , καταφέρνει όμως παράλληλα να την διακομωδεί και να την σαρκάζει εξορκίζοντας έτσι το κακό και ελπίζω βγαίνοντας από το θέατρο να προβληματιστούμε και να βάλουμε όλοι μας νέα όρια στις εργασιακές μας σχέσεις και με τους συναδέλφους και με τους εργοδότες μας.
Ένα μεγάλο μπράβο στους συντελεστές της παράστασεις και ελπίζω να συνεχιστεί το έργο και του χρόνου για 3η χρονιά ώστε να μπρέσουν να το δούνε κι όσοι δεν προλάβουνε φέτος.
Saturday, April 10, 2010
Saturday, February 20, 2010
ΜΑΡΑ/ΣΑΝΤ
ΘΕΑΤΡΟ
Πολιτικό Δράμα του Πέτερ Βάις
Λίγα χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση, ο μαρκήσιος Ντε Σαντ σκηνοθετεί στο άσυλο Σαραντόν την ιστορία της δολοφονίας του μεγάλου επαναστάτη Μαρά, με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους τροφίμους. Θέατρο μέσα στο θέατρο, πραγματικότητα και ψευδαίσθηση, σε μια ατμόσφαιρα έντασης και αμηχανίας
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθ.: Έφη Θεοδώρου. Ερμηνεύουν: Μ. Χατζησάββας, Κ. Καρβούνη, Κ. Βασαρδάνης, Μ. Παπαδημητρίου, Θ. Πάνου, Ελ. Τοπαλίδου. Μετάφρ.: Μ. Πλωρίτης. Σκην.: Εύα Μανιδάκη. Κοστ.: Ι. Τσάμη. Επιμ. κίν.: Αμ. Μπένετ. Μουσ.: Ν. Πλάτανος. Φωτ.: Σ. Μπιρμπίλης.
ΘΕΑΤΡΟ
ΚΡΙΤΙΚΗ
Καλή παράσταση αλλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερη.
Σίγουρα το έργο ήτανε δύσκολο . Πως να προσεγγίσεις αλήθεια ταύτοχρονα 2 τόσο διαφορετικές προσωπικότητες όπως αυτή του Μαρά (Κοινωνική Επανάσταση μέσα από την καθορισμένη γραμμή του Κόμματος) και του Σαντ (Προσωπική Επανάσταση μέσα από την εγωιστική γραμμή της Σωματικής Ιδονής)?
Ο σκηνοθέτης εδώ επέλεξε να κάνει το έργο πιο ελαφρό πιο εύπεπτο και έτσι πιο ευχάριστο στην θέασή του. Έχασε όμως έτσι την ευκαιρία να συγκλονίσει τον ψαγμένο θεατή , να τον κάνει να προβληματιστεί για τα εγώ του και τα πιστεύω του. Να βγεί από το θέατρο αναστατωμένος και αποφασισμένος να κοιτάξει μέσα του για να βρεί ποια είναι η δική του θέση μπροστά στην επανάσταση της ζωής.
Οι ερμηνείες καλές χωρίς κάτι το εξαιρετικό. Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν υπερβολικές και ασύνδετες με το όλο έργο πράγμα που δείχνει την αδυναμία του σκηνοθέτη να καθοδηγήσει σκηνικά τους ηθοποιούς ώστε αφού νοιώσουν πρώτα οι ίδιοι το έργο μεσα τους να μπορέσουν το ερμηνεύσουν και να το αποδώσουν σωστά.
Πολιτικό Δράμα του Πέτερ Βάις
Λίγα χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση, ο μαρκήσιος Ντε Σαντ σκηνοθετεί στο άσυλο Σαραντόν την ιστορία της δολοφονίας του μεγάλου επαναστάτη Μαρά, με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους τροφίμους. Θέατρο μέσα στο θέατρο, πραγματικότητα και ψευδαίσθηση, σε μια ατμόσφαιρα έντασης και αμηχανίας
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθ.: Έφη Θεοδώρου. Ερμηνεύουν: Μ. Χατζησάββας, Κ. Καρβούνη, Κ. Βασαρδάνης, Μ. Παπαδημητρίου, Θ. Πάνου, Ελ. Τοπαλίδου. Μετάφρ.: Μ. Πλωρίτης. Σκην.: Εύα Μανιδάκη. Κοστ.: Ι. Τσάμη. Επιμ. κίν.: Αμ. Μπένετ. Μουσ.: Ν. Πλάτανος. Φωτ.: Σ. Μπιρμπίλης.
ΘΕΑΤΡΟ
 ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ» |
 |
| Αγ. Κων/νου 22-24, κέντρο ,2105288170,2107234567 Απόγ: Κυρ. 7 μ.μ. Βραδ: Τετ.-Σάβ. 9 μ.μ. € 20, κάθε Πέμ. € 13, φοιτ.: € 13. Διάρκεια: 100' |
ΚΡΙΤΙΚΗ
Καλή παράσταση αλλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερη.
Σίγουρα το έργο ήτανε δύσκολο . Πως να προσεγγίσεις αλήθεια ταύτοχρονα 2 τόσο διαφορετικές προσωπικότητες όπως αυτή του Μαρά (Κοινωνική Επανάσταση μέσα από την καθορισμένη γραμμή του Κόμματος) και του Σαντ (Προσωπική Επανάσταση μέσα από την εγωιστική γραμμή της Σωματικής Ιδονής)?
Ο σκηνοθέτης εδώ επέλεξε να κάνει το έργο πιο ελαφρό πιο εύπεπτο και έτσι πιο ευχάριστο στην θέασή του. Έχασε όμως έτσι την ευκαιρία να συγκλονίσει τον ψαγμένο θεατή , να τον κάνει να προβληματιστεί για τα εγώ του και τα πιστεύω του. Να βγεί από το θέατρο αναστατωμένος και αποφασισμένος να κοιτάξει μέσα του για να βρεί ποια είναι η δική του θέση μπροστά στην επανάσταση της ζωής.
Οι ερμηνείες καλές χωρίς κάτι το εξαιρετικό. Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν υπερβολικές και ασύνδετες με το όλο έργο πράγμα που δείχνει την αδυναμία του σκηνοθέτη να καθοδηγήσει σκηνικά τους ηθοποιούς ώστε αφού νοιώσουν πρώτα οι ίδιοι το έργο μεσα τους να μπορέσουν το ερμηνεύσουν και να το αποδώσουν σωστά.
ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ
Περιγραφή:
Κωμωδία του Μολιέρου
Στην πρώτη σκηνοθεσία του για το Εθνικό, ο Χειλάκης καταπιάνεται με την πασίγνωστη κωμωδία που μιλά για τον έρωτα, την υποκρισία και το θάνατο μέσα από τη ζωή ενός διεφθαρμένου ευγενούς που υποκρίνεται τον ευσεβή προκαλώντας τη θεία Δίκη
Συντελεστές :
Σκηνοθ.: Αιμ. Χειλάκης. Ερμηνεύουν: Αιμ. Χειλάκης, Γ. Μπέζος, Αθ. Μαξίμου, Απ. Πελεκάνος, Τ. Τσεμπερλίδης. Μετάφρ.: Κ. Φοντούκης. Σκην.-κοστ.: 'Αγγ. Μέντης. Κίνηση: Αμ. Μπένετ. Μουσ.: Τ. Μούσσας. Φωτ.: Λ. Παυλόπουλος
Θέατρο :
ΚΡΙΤΙΚΗ :
Μόλις βγήκα από το θέατρο και νοιώθω πραγματικά ερωτευμένη.
Ερωτευμένη με μία παράσταση που ειλικρινά δεν περίμενα να δώ όταν πριν ξεκινήσει το έργο λίγες ώρες νωρίτερα.
Φυσικά το έργο είναι κλασσικό και άρα η επιτυχία του ήταν αναμενόμενη. Οι ερμηνίες όλών των ηθοποιών καταπληκτικές με πρώτο και βασικό συντελεστή τον αξεπέραστο κύριο Μπέζο. Τα σκηνικά και τα κουστούμια αντάξια μιας παράστασης του Εθνικού Θεάτρου. Το τραγούδι του τέλους "Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι", ένα ποίημα του Κώστα Ουράνη μελοποιημένο από τα Διάφανα Κρίνα , δεμένο με το όλο έργο σαν να είχε επιλεχθεί από τον ίδιο τον Μολιέρο.
Όμως εκεί που η παράσταση έδωσε &39;&39;κυριολεκτικά τα ρέστα&39;&39; είναι στην μοναδική σκηνοθεσία του κυρίου Αιμίλιου Χειλάκη. Αν και θα μπορούσες να την πείς ως σκηνοθεσία extreme σε κάποια σημεία , εντούτοις ήταν ότι χρειαζόταν το συγκεκριμένο έργο όχι μόνο για να διανύσει τα 350 χρόνια από την δημιουργία του μέχρι σήμερα , αλλά και για να ενώσει σε ένα ενιαίο μοναδικό σύνολο, την αρχαία ελληνική θεατρική παράδοση, το ευρωπαικό αναγεννησιακό θέατρο και τις πλέον σύγχρονες εναλλακτικές διεθνείς θεατρικές δημιουργίες.
Όμως εσώτερος και απώτερος στόχος της όλης σκηνοθετικής προσπάθειας του κου Χειλάκη θεωρώ, κι ας με συγχωρήσει ο ίδιος αν κάνω λάθος, ότι ήταν να τονίσει, να χρωματίσει και να προβάλλει μέσα από την παράσταση όλα τα νοήματα και τους προβληματισμούς που ο συγγραφέας Μολιέρος είχε κατα νου όταν έγραφε και παρουσίαζε για πρώτη φορά αυτό το έργο στην σκηνή πριν 350 χρόνια.
'Αλλωστε και το γεγονός ότι έπαιξε ο ίδιος ο σκηνοθέτης τον ρόλο του Σγκαναρέλ όπως είχε κάνει αρχικά και ο ίδιος ο Μολιέρος οδηγεί σε αυτό ακριβώς το συμπέρασμα.
Και όσον αφορά εμένα τουλάχιστον ο σκοπός του σκηνοθέτη πέτυχε απόλυτα.
Το μυαλό μου άδειασε από όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που με βασάνιζαν μέχρι πριν λίγες ώρες και γέμισε με τις εικόνες , τις λέξεις, τις ιδέες, και τα ερωτήματα των ηρώων του έργου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα απ΄την καρδιά μου στο Εθνικό μας Θέατρο που ανέβασε μια τέτοια παράσταση!!!!!!!
Κωμωδία του Μολιέρου
Στην πρώτη σκηνοθεσία του για το Εθνικό, ο Χειλάκης καταπιάνεται με την πασίγνωστη κωμωδία που μιλά για τον έρωτα, την υποκρισία και το θάνατο μέσα από τη ζωή ενός διεφθαρμένου ευγενούς που υποκρίνεται τον ευσεβή προκαλώντας τη θεία Δίκη
Συντελεστές :
Σκηνοθ.: Αιμ. Χειλάκης. Ερμηνεύουν: Αιμ. Χειλάκης, Γ. Μπέζος, Αθ. Μαξίμου, Απ. Πελεκάνος, Τ. Τσεμπερλίδης. Μετάφρ.: Κ. Φοντούκης. Σκην.-κοστ.: 'Αγγ. Μέντης. Κίνηση: Αμ. Μπένετ. Μουσ.: Τ. Μούσσας. Φωτ.: Λ. Παυλόπουλος
Θέατρο :
| ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ |
|
| Αγ. Κων/νου 22-24, κέντρο (Ομόνοια) ,2105288170,2103305074,2107234567 Απόγ: 14, 28/2, 3, 6, 13, 17, 27, 28/3, 5 μ.μ. Βραδ: 11, 12, 13, 24, 27/2, 7, 10, 14, 17, 20, 21, 24/3, 9 μ.μ. € 26, 23, 15, φοιτ.: € 13, κάθε Πέμ. € 13. |
ΚΡΙΤΙΚΗ :
Μόλις βγήκα από το θέατρο και νοιώθω πραγματικά ερωτευμένη.
Ερωτευμένη με μία παράσταση που ειλικρινά δεν περίμενα να δώ όταν πριν ξεκινήσει το έργο λίγες ώρες νωρίτερα.
Φυσικά το έργο είναι κλασσικό και άρα η επιτυχία του ήταν αναμενόμενη. Οι ερμηνίες όλών των ηθοποιών καταπληκτικές με πρώτο και βασικό συντελεστή τον αξεπέραστο κύριο Μπέζο. Τα σκηνικά και τα κουστούμια αντάξια μιας παράστασης του Εθνικού Θεάτρου. Το τραγούδι του τέλους "Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι", ένα ποίημα του Κώστα Ουράνη μελοποιημένο από τα Διάφανα Κρίνα , δεμένο με το όλο έργο σαν να είχε επιλεχθεί από τον ίδιο τον Μολιέρο.
Όμως εκεί που η παράσταση έδωσε &39;&39;κυριολεκτικά τα ρέστα&39;&39; είναι στην μοναδική σκηνοθεσία του κυρίου Αιμίλιου Χειλάκη. Αν και θα μπορούσες να την πείς ως σκηνοθεσία extreme σε κάποια σημεία , εντούτοις ήταν ότι χρειαζόταν το συγκεκριμένο έργο όχι μόνο για να διανύσει τα 350 χρόνια από την δημιουργία του μέχρι σήμερα , αλλά και για να ενώσει σε ένα ενιαίο μοναδικό σύνολο, την αρχαία ελληνική θεατρική παράδοση, το ευρωπαικό αναγεννησιακό θέατρο και τις πλέον σύγχρονες εναλλακτικές διεθνείς θεατρικές δημιουργίες.
Όμως εσώτερος και απώτερος στόχος της όλης σκηνοθετικής προσπάθειας του κου Χειλάκη θεωρώ, κι ας με συγχωρήσει ο ίδιος αν κάνω λάθος, ότι ήταν να τονίσει, να χρωματίσει και να προβάλλει μέσα από την παράσταση όλα τα νοήματα και τους προβληματισμούς που ο συγγραφέας Μολιέρος είχε κατα νου όταν έγραφε και παρουσίαζε για πρώτη φορά αυτό το έργο στην σκηνή πριν 350 χρόνια.
'Αλλωστε και το γεγονός ότι έπαιξε ο ίδιος ο σκηνοθέτης τον ρόλο του Σγκαναρέλ όπως είχε κάνει αρχικά και ο ίδιος ο Μολιέρος οδηγεί σε αυτό ακριβώς το συμπέρασμα.
Και όσον αφορά εμένα τουλάχιστον ο σκοπός του σκηνοθέτη πέτυχε απόλυτα.
Το μυαλό μου άδειασε από όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που με βασάνιζαν μέχρι πριν λίγες ώρες και γέμισε με τις εικόνες , τις λέξεις, τις ιδέες, και τα ερωτήματα των ηρώων του έργου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα απ΄την καρδιά μου στο Εθνικό μας Θέατρο που ανέβασε μια τέτοια παράσταση!!!!!!!
ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ:ΙΔΟΥ ΕΓΩ
Περιγραφή :
Με το όραμα μιας επανάστασης και με το πείσμα αιώνιου έφηβου, ο Μαγιακόφσκι προσπαθούσε να αφυπνίσει το λαό της εποχής του. Σήμερα, 80 χρόνια μετά το θάνατό του, με αφορμή το ποίημά του «Σύννεφο με παντελόνια» και τη βαθιά του πίστη στο μέλλον, η παράσταση επιχειρεί να αφυπνίσει τον θεατή του σήμερα και να τον κάνει να οραματιστεί το δικό του μέλλον αναλογιζόμενος τη σύγχυση του παρόντος του
-----
Συντελεστές :
Σκηνοθ.-δραμ. επεξ.: Τ. Τζαμαργιάς . Ερμηνεύουν: Γ. Μιχελής, Τζ. Σούμα, Δ. Καραμπέτσης, Γ. Μιχελής. Μουσικός: Αναστ. Σωτηράκης. Σκην.: Γ. Θεοδωράκης. Κοστ.: Εδ. Γεωργίου. Κίν.: Ζ. Χατζηαντωνίου, Κ. Φωτιάδη. Μουσ.: Πλ. Ανδριτσάκης.
--------
Θεάτρο:
-------
Κριτική :
Το έργο δεν μου άρεσε σαν κείμενο. Πως να χωρέσεις αλήθεια σε 75 λεπτά ολόκληρη την ζωή, τα όνειρα και τους εφιάλτες ενός ανθρώπου σαν τον Μαγιακόφσκι? Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας αποσμασματικός αχταρμάς που ακριβώς επειδή δεν έχει συνοχή αρχή μέση και τέλος αποξενώνει τον θεατή αντί να τον βοηθήσει να οραματιστεί τις δικές του διεξόδους στο αδιέξοδο της ζωής.
Όμως οι ερμηνείες όλων ήταν εξαιρετικές , μοναδικά δωσμένες μηδενός εξαιρουμένου και η όλη σκηνική δουλειά (σκηνικά, φωτισμοί , κουστούμια μουσική επένδυση ) ένα μικρό αριστούργημα . Η ίδια δουλειά σε ένα πιο δεμένο κείμενο θα μπορούσε να κινήσει γή και ουρανό και να συγκλονίσει και να ανατρέψει το σύμπαν. Δυστυχώς υπό τις παρούσες συνθήκες απλώς έκανε υποφερτό τον χρόνο της παραμονής των θεατών στο black box του θεάτρου επι-κολωνώ.
Με το όραμα μιας επανάστασης και με το πείσμα αιώνιου έφηβου, ο Μαγιακόφσκι προσπαθούσε να αφυπνίσει το λαό της εποχής του. Σήμερα, 80 χρόνια μετά το θάνατό του, με αφορμή το ποίημά του «Σύννεφο με παντελόνια» και τη βαθιά του πίστη στο μέλλον, η παράσταση επιχειρεί να αφυπνίσει τον θεατή του σήμερα και να τον κάνει να οραματιστεί το δικό του μέλλον αναλογιζόμενος τη σύγχυση του παρόντος του
-----
Συντελεστές :
Σκηνοθ.-δραμ. επεξ.: Τ. Τζαμαργιάς . Ερμηνεύουν: Γ. Μιχελής, Τζ. Σούμα, Δ. Καραμπέτσης, Γ. Μιχελής. Μουσικός: Αναστ. Σωτηράκης. Σκην.: Γ. Θεοδωράκης. Κοστ.: Εδ. Γεωργίου. Κίν.: Ζ. Χατζηαντωνίου, Κ. Φωτιάδη. Μουσ.: Πλ. Ανδριτσάκης.
--------
Θεάτρο:
| ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ-BLACK BOX |
|
| Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, (Κολωνός) ,2105138067 Βραδ: Παρ.-Κυρ. 9 μ.μ. € 17, φοιτ.: € 13. Διάρκεια: 75' |
-------
Κριτική :
Το έργο δεν μου άρεσε σαν κείμενο. Πως να χωρέσεις αλήθεια σε 75 λεπτά ολόκληρη την ζωή, τα όνειρα και τους εφιάλτες ενός ανθρώπου σαν τον Μαγιακόφσκι? Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας αποσμασματικός αχταρμάς που ακριβώς επειδή δεν έχει συνοχή αρχή μέση και τέλος αποξενώνει τον θεατή αντί να τον βοηθήσει να οραματιστεί τις δικές του διεξόδους στο αδιέξοδο της ζωής.
Όμως οι ερμηνείες όλων ήταν εξαιρετικές , μοναδικά δωσμένες μηδενός εξαιρουμένου και η όλη σκηνική δουλειά (σκηνικά, φωτισμοί , κουστούμια μουσική επένδυση ) ένα μικρό αριστούργημα . Η ίδια δουλειά σε ένα πιο δεμένο κείμενο θα μπορούσε να κινήσει γή και ουρανό και να συγκλονίσει και να ανατρέψει το σύμπαν. Δυστυχώς υπό τις παρούσες συνθήκες απλώς έκανε υποφερτό τον χρόνο της παραμονής των θεατών στο black box του θεάτρου επι-κολωνώ.
Subscribe to:
Comments (Atom)
